Önünden her geçtiğinizde değişen vitrinlerini fark ettiğiniz büyük büyük mağazalar, tıklım tıklım dolu restaurantlar, kuaförler, kozmetikçiler, kitapçılar sinema salonları görürsünüz AVMlerde.
İnsanların bu kadar giysiye, ayakkabıya, yemeğe, kitaba, mobilyaya, makyaj malzemesine ihtiyacı var mı diye bir an düşünürsünüz. İçinizdeki o hain ses"sen karışma, ilgilendirmez seni "der ama diğer taraftan bas bas bağıran vicdanınızın sesini bastıramazsınız.

Bir ulu mabed gibi gözükür şimdi AVM. İnsanlar akın akın gidiyor buraya. Tıka basa dolu olan dolmuş da AVM’ nin önünde duruyor, boşaltıyor çoğunlukla genç olan yolcularını. Kimse de nedense yalnız gelmiyor bu mübarek mekana. Şıklık yarışındaki gençler daha fazla rağbet ediyor buraya. Sonra kuyruk oluşuyor içeri girebilmek için, kutsal bir mekana gösterilen ilgiden daha fazla rağbet ediliyor. Az sonra okunan ezana ise kimse aldırış etmiyor. Çünkü orası daha önemli. Herkes ihtiyacı olanı alacak ya ezan da neymiş.

Aslında kimse buraya ihtiyacı olduğu için gelmiyor. Hep ihtiyaç fazlası. Gerekli gereksiz her şeye bakıyor insanlar. Fast food tarzı yiyecek satan modern tabirle cafeler de boş masa yok. Burada sesler, kahkahalar birbirine karışıyor. Kadın erkek karmakarışık yemek yiyorlar. Parası olanı da olmayanı da ayırt etmek çok güç bu yerde. Bir evin huzur dolu atmosferinden ziyade gürültülü müziklerin kafa şişirdiği bu yerlerde yemek yemek neden cazip olur anlamak güç. Birbirlerine seslerini duyurmak için neredeyse bağırarak konuşan genç , güzel , alımlı ve alımlılığı kat kat arttırılmış sevgili parası yiyen bayanlar, hâlâ baba parası tüketen yakışıklı gençler doldurmuş masaları…

Güzellik salonlarından çıkan kızlar, kadınlar daha da bir özgüvenle arşınlıyor AVM’ nin koridorlarını. Parfümlerinin kokusu ötelerden duyuluyor. İnsanlar hızla tek tipleşmeye gidiyor sanki. Moda denilen şey ne menem bir şeyse durmadan evirip çeviriyor kukla ediyor insancıkları ve ağına yakalananları da kolay kolay bırakmıyor. Tesettürlüsü de tesettürsüzü de tek tip gözüküyor. Sanki herkese aynı el biçmiş bu kıyafetleri. Yeni yetme kızlar makyajlarla, saç boyalarıyla, topuklu ayakkabılarıyla, tuhaf gülüşleriyle yaşlarından büyük gözükmeye çalışırken, anneleri gençleşmek için tonlarca para döküyor kozmetikçilere, estetikçilere.”Ne tezat”deyip gülüyorsunuz acıyarak. Burada kimse kimseye aldırış etmiyor. Herkes kendi derdine düşmüş , herkes kendi dünyasında yaşıyor. Denenecek o kadar çok elbise, ayakkabı var ki. Bakılacak sıra sıra vitrinler de cabası. Trans halinde saatlerce aynaların önünde kıyafetler deneniyor, nasıl olur da bugün daha güzel görünürüm telâşesiyle o kozmetik dükkanı senin bu kozmetik dükkanı benim saatlerce zaman öldürülüyor.

Az sonra birileri namaz kılması gerektiğini hatırlıyor.Bu kadar büyük binada muhakkak bir mescid vardır diye düşünüyor insan. Kapitalist dünyanın dindarını da kendi dünyasına çekme yarışından galip çıkıyor AVM."Dindar da gelsin ona ibadet edeceği mekan bile hazırladık"der gibi bir yer hazırlanmış onlara da bu ulu mekanda. Vee okla gösterilen mescid uzun aramalardan ve binanın içi tavaf edildikten sonra bulunuyor nihayet. Meğerse bizim ulu mabedin küçücük kutsanmış yeri bodrum katının en uç yerine saklanmış. Bak şu haddini bilmeze !!! insanın manevi duygularla donanma ihtiyacı bu kadar da basite alınmaz ki canım. İçeri bakıyor ki bizim musalli ne görsün dünyanın bütün genişliğine rağmen dapdaracık bir yer burası. Hemen namazını eda et ve git der gibi. Sen git ki başka kılacak olan varsa gelsin. Bir sıra kapma yarışı gibi kılıp kılıp çıksın bu daracık, boğucu ve çorap kokan küçücük mescidden. Hemencecik koşsun alışverişine, kaldığı yerden devam etsin sonsuz hâcâtını gidermeye ve kutsal mekanı tavaf etmeye. Ee hadi gidelim ne duruyoruz; aşk ile bir dahi"Niyet ettim AVM ‘yi tavaf etmeye!!!