Her ne kadar yaşlı nesil, dinine ve diyanetine sahipse, yeni yetişen nesilde o oranda, dinden ve diyanetten yoksun ve uzaklaştığını gördüm. Ellek bana o kadar yabancı geldi ki, bıraktığım hiçbir şey yerinde durmuyordu. Dün koştuğum caddeleri, sohbet ettiğim insanların yüzleri bana hep "köşe dönmeciliği, nasıl para kazanmayı, ne işle uğraşırsam ben bir makam elde ederim” in kavgasını hatırlattı. Manevi ortamın nerede ise yok denecek hale geldiği, maddeye yaklaştıkları kadar, mana aleminden uzaklaşmayı gösterdi.

Dün bir "ideal” vardı. İnsanlar, Allah’ı anlatmak için, Peygamberi anlatmak için yollara çıkarlardı. Bu gün tam tersi, dünyayı kurmak, paraya para dememek, şu üç günlük dünyada az daha nasıl yaşarımın kaygısı içine düşüldüğünü gördüm. İşte tüm bunlar beni derin bir şekilde yaraladı. Hayatı kurmadan başka, mutfakla tuvalet arası yaşanan bir hayatı kendine ideal edinen insanların, gelecek endişeleri, bir şey yapamamanın endişesi içerisine sürüklediğini gördüm.

Halbuki, Allah anlatıldığında, anne ve babaya itaat’ın meydan geleceğini, Allah yoksa itaat’dın da olamayacağını bir türlü anlamayan anne ve baba gördüm. Alnı kirli, abdest namazın olmadığı, sabahlara kadar, internet başında haramlarla geçen, uykusuz gecelerde, sabahları sarhoş bir şekilde geçen gençleri gördüm…

Kur’an okusun diye gönderdiği çocuğunu takip edemeyen, gençlik yaşlarında nasıl davranacağını dahi bilmeyen anne ve babaların, kendi elleri ile çocuklarını yoldan çıkardıklarını gördüm. Velhasılı kelam, o kadar dünyaya bağlanmış insanların, bir o kadar da ahiret’ten korktuğunu, ölmek istemediğini, hayatını, tarikatlara ya da cemaatlara bağlamış, normal hayatında İslami yaşamayan, İslam’ı sadece namaz ve oruç olduğunu zanneden, insanların türediğini gördüm.

Artık düğünlerin dahi İslami yapılmadığını, bunu çiğneyenlerin bizzat daha öncesinden, Müslüman geçinenlerin olduğunu gördüm. Dün karaya kara diyenlerin, bu gün karaya beyaz dediklerini gördüm. Sorduğumda itikattan mezhep imamının adını bilmeyenleri gördüm. Allah’ı arkaya atmış, Kur’an-ı duvara asmış bir nesil gördüm.

Evlatlarına imkan açamadığı için, başka yerlere giden, gittiği yerler de her çeşit melaneti görüp yoldan çıkan evlatları gördüm. Bu güne kadar hiç bir zaman olmayan bir şey, eskiden duyulduğunda yuhlanan ve tavır konan, halkın hiçbir zaman takdir etmediği, selam vermediği içki içen insanların, bizzat düğünlerinde, içki içtiklerini gördüm. Bu melaneti işleyenleri seyreden imam ve cami cemaati gördüm.

Yaşı belli bir kemale ermiş olduğu halde, hala insanların arkasından konuşan, kovu-gıybet yapan, avratlaşmış erkekler gördüm. Kafası uçkurundan başka bir şey düşünmeyen, ne idüğü belirsiz yirmi birinci yüzyılın, yüz karası, zıvanadan çıkmış insanlar ve onları seyreden, emri bil mağruf, nehyi anil münkeri bırakmış, başta imam ve cami cemaati, bana ne, nemelazımcı bir topluluk gördüm.

Allah encamımızı hayr eylesin….